۸۴ درصد از سد زایندهرود خالیست
به گزارشایرنا، روابط عمومی شرکت آب منطقهای اصفهان روز یکشنبه به نقل از سید مُجتبی موسوی نایینی افزود: ذخیره سد زایندهرود در سال گذشته در چنین روزهایی ۲۴۶ میلیون مترمکعب و در بلندمدت ۷۷۷ میلیون مترمکعب بود که مقایسه این اعداد نشان میدهد ذخیره کنونی سد در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته ۲۲ درصد و نسبت به بلندمدت ۷۵ درصد کاهش دارد.
وی اضافه کرد: ورودی آب به سد زاینده رود هماکنون ۱۰.۳ مترمکعب بر ثانیه و خروجی آن ۲۴ مترمکعب بر ثانیه است.
مدیر بهرهبرداری و نگهداری از سد زایندهرود ادامه داد: ورودی آب به سد از ابتدای سال آبی(مهر۱۴۰۰) تا ۱۹ شهریور امسال در مجموع ۹۶۱ میلیون مترمکعب بود در حالی که در مدت مشابه سال گذشته ۷۴۱ میلیون مترمکعب و در بلندمدت(۵۱ ساله) یک میلیارد و ۳۴۷ میلیون مترمکعب ورودی داشت.
موسوی با بیان اینکه ورودی سد از ابتدای سال آبی تاکنون در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته ۳۰ درصد افزایش دارد، گفت: ورودی سال آبی کنونی نسبت به مدت مشابه بلندمدت ۲۹ درصد کاهش نشان میدهد.
وی تصریح کرد: حجم آب خروجی از این سد مخزنی از ابتدای سال آبی تاکنون ۹۹۴ میلیون مترمکعب بوده است در حالی که این رقم در سال گذشته به ۶۵۴ میلیون مترمکعب و در بلندمدت به یک میلیارد و ۳۰۸ میلیون مترمکعب میرسید.
مدیر بهرهبرداری از سد زایندهرود با اشاره به اینکه خروجی از مخزن سد امسال نسبت به سال گذشته ۵۲ درصد افزایش یافته است، خاطرنشان کرد: خروجی این سد در مقایسه با مدت مشابه بلندمدت ۲۴ درصد کمتر است.
موسوی اظهار داشت: با توجه به خروجی ۲۴ مترمکعب در ثانیه برای آب آشامیدنی و سایر مصارف، نیروگاه برقابی این سد همچنان در مدار تولید قرار دارد.
وی با اشاره به وضعیت مخزن سد زایندهرود، بر ضرورت مدیریت مصرف در همه بخشها اعم از آشامیدنی و بهداشت، کشاورزی و صنعت تاکید کرد.
به گزارش ایرنا، سد زاینده رود با ظرفیت اسمی یک میلیارد و ۲۳۹ میلیون مترمکعب بعنوان یکی از اصلیترین سدهای مرکز کشور و تأمین کننده آب آشامیدنی، محیط زیست، کشاورزی و صنعت در منطقه مرکزی ایران است.
این سد قوسی شکل که سال ۱۳۴۹ به بهرهبرداری رسید، در ۱۱۰ کیلومتری غرب اصفهان در شهرستان چادگان قرار دارد.
زایندهرود که نقشی اصلی و مؤثری در پایداری محیطزیست، تأمین آب آشامیدنی، رونق کشاورزی و اقتصاد منطقه مرکزی و هستی تالاب گاوخونی داشته، در دهههای اخیر بدلیل برداشتهای غیرقانونی در بالادست، انتقال آب به حوضه دیگر، تراکم جمعیت و تا حدودی کاهش نسبی بارندگیها، به یک رودخانه با جریان دورهای، تبدیل و در پایین دست در فصول گرم بویژه تابستان با خشکی مواجه شده است.