۸ نکته درباره آلودگی صوتی تهران
شلوغی و ترافیک شهر تهران آلودگی صوتی نیز در پی دارد که در صورت افزایش بیش از حد می‌تواند علاوه بر عوارض روانی موجب بیماری‌های جسمی شود.
ا توجه به تاثیر صوت بر کیفیت زندگی افراد در ادامه به هشت نکته درباره آلودگی صوتی و راهکارهای کاهش آن می‌پردازیم.
*بر اساس اطلاعات شرکت کنترل کیفیت هوای تهران شاخص آلودگی صوت به چهار دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌شود. بر اساس این تقسیم‌بندی شاخص کمتر از ۶۰ دسی‌بل شرایط مناسب (سالم)، بین ۶۰ تا ۶۵ دسی‌بل شرایط نامناسب برای کودکان و بیماران، بین ۶۵ تا ۷۰ دسی‌بل شرایط آزاردهنده و بیشتر از ۷۰ دسی‌بل شرایط خطرناک است.
* شاخص صوتی «آزاردهنده» باعث بروز ناراحتی‌های عصبی، خشم، بی‌خوابی و عدم تمرکز می‌شود. این شاخص در حدی بالاتر یعنی شرایط «خطرناک» در مواجهه طولانی مدت باعث بروز آسیب‌های جسمی مانند فشارخون، ناراحتی‌های قلبی و اختلال در شنوایی نیز می‌شود. متخصصان آمریکایی معتقدند که هر پنج دسی‌بل افزایش در صدای محیط با افزایش ۳۴ درصدی خطر حمله قلبی، سکته مغزی و دیگر بیماری‌های قلبی-عروقی مرتبط است.
*شاخص آلودگی صوتی بزرگراه‌های شهر تهران حدود ۷۰ تا ۸۰ دسی‌بل است و با توجه به اینکه ۷۰ درصد کاربری‌های مجاور بزرگراه‌ها اکنون مسکونی است این میزان آلودگی صدا فراتر از حد استاندارد است.
* ۳۳ ایستگاه ثابت سنجش صوت در شهر تهران وجود دارد که بیشتر آن‌ها در نزدیکی بزرگراه‌ها نصب شده‌اند.
* به گفته الهام کریمی – کارشناس صوت شرکت کنترل کیفیت هوای تهران -هر چند که وضعیت کلی آلودگی صوتی شهر تهران فراتر از حد استاندارد است اما نمی‌توان بر اساس نتایج ایستگاه‌های سنجش صوت وضعیت کل شهر تهران را قضاوت کرد.
*آلودگی صوتی می‌تواند ناشی تردد وسایل نقلیه، فعالیت صنایع در مراکز متراکم شهری تا پرواز هواپیماها بر فراز مناطق مسکونی باشد.
*هر چه فاصله مناطق مسکونی از بزرگراه‌ها بیشتر باشد میزان صدا کمتر می‌شود.
*راهکارهایی که برای کاهش آلودگی صوتی می‌توان استفاده کرد که اجرای «مبحث ۱۸ مقررات ملی ساختمان ایران» از جمله آنهاست. این مبحث شامل استفاده از پنجره‌های چند جداره استاندارد، استفاده از جاذب‌های صوت در دیوارهای داخلی و رونمای ساختمان و جانمایی اتاق‌ها به شکلی است که اتاق‌هایی مانند اتاق‌های خواب و مطالعه که نیاز به سکوت بیشتری دارند، در طرف معبر با تردد بالاتر قرار نگیرند و در سمت معابر کم ترددتر مانند کوچه باشند تا صدای کمتری را دریافت کنند. رعایت فاصله مناسب بین منطقه مسکونی و بزرگراه‌ها، استفاده از پنجره‌های چند جداره استاندارد، استفاده از جاذب‌های صوت در دیوارهای داخلی و رونمای ساختمان، استفاده از دیوار صوتی، پوشش گیاهی، آسفالت متخلخل، رعایت حریم صوتی، محدودیت سرعت داخل بزرگراه‌ها و … از راهکارهای دیگر است.
