به گزارش گروه رسانهای شرق،
مهدی زارع، استاد پژوهشگاه زلزلهشناسی، با اشاره به وضعیت گسلهای اطراف تهران از جمله گسل شمال تهران، مشا، ری و کهریزک، هشدار داد که «سکون لرزهای» در این گسلها نشانهای جدی از انباشت تنش و خطر وقوع زلزلهای با بزرگی بیش از ۷ ریشتر است.
زارع توضیح داد: «سکون لرزهای به دورهای از کاهش قابل توجه یا توقف زلزلههای کوچک و متوسط در یک منطقه فعال لرزهای گفته میشود که میتواند مقدمهای برای یک زمینلرزه بزرگ باشد. گسلهای تهران از سال ۱۸۳۰ میلادی تاکنون زلزله مخربی نداشتهاند و این سکوت طولانی میتواند همان آرامش قبل از طوفان باشد.»
بر اساس دادههای GPS، ورقههای زمینساختی همچنان در حال همگرایی هستند و فشار قابل توجهی بر گسلهای تهران وارد میکنند. با این حال، برخلاف برخی مناطق دیگر، این گسلها بهجای آزادسازی تدریجی تنش از طریق «خزش»، قفل شده و انرژی انباشتهشده را ذخیره میکنند.
زارع تأکید کرد: «فیزیک حکم میکند که این انرژی دیر یا زود آزاد شود و در صورت وقوع، زلزلهای با بزرگی بیش از ۷ میتواند فاجعهای انسانی در شهری با بیش از ۱۰ میلیون نفر جمعیت و زیرساختهای آسیبپذیر ایجاد کند.»
وی افزود: «با استناد به چرخههای تاریخی، بهطور متوسط هر ۱۵۸ تا ۲۰۰ سال یک زلزله بزرگ در حوالی تهران رخ میدهد و آخرین رویداد مهم در سال ۱۸۳۰ با بزرگی تخمینی ۷.۱ ثبت شده است. بنابراین احتمال وقوع زلزلهای مشابه طی ۳۰ سال آینده ۵۰ تا ۷۰ درصد و در بازه ۵۰ ساله تا ۹۰ درصد افزایش مییابد.»
زارع همچنین خاطرنشان کرد که پیشبینی دقیق زمان وقوع زلزله همچنان ناممکن است، اما سکوت لرزهای موجود و شواهد انباشت تنش، لزوم اقدامات فوری برای مقاومسازی سازههای ناامن، تدوین برنامههای شهری و افزایش سطح آمادگی عمومی را بیش از پیش آشکار میکند.
این کارشناس زلزلهشناسی در پایان هشدار داد: «سناریوی وقوع زلزلهای بزرگ در تهران یک احتمال جدی است و اگرچه نمیتوان زمان آن را مشخص کرد، اما نادیده گرفتن آن میتواند هزینهای غیرقابل جبران برای کشور به همراه داشته باشد.
