فاجعه ناشی از رخدادهای طبیعی را با آموزش کنترل کنیم
سامان ولی نوری، مسؤول مدیریت بحران شهرستان فردیس، امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در فردیس، با اشاره به اینکه بسیاری از نقاط شهرستان بافت فرسوده هستند، گفت: باید بپذیریم که زلزله بخشی از واقعیت جغرافیایی کشور ماست به این معنا که ما در زمان و مکان وقوع آن و کیفیت و کمیت آن دخل و تصرف یا اختیاری نداریم.
وی با بیان اینکه ما به واسطه قرار گیری در کمربند کوهزایی آلپ –هیمالیا که حدود ۱۵درصد زلزله های جهان در این کمربند لرزه خیز رخ می دهد، ادامه داد: در کشور ما تقریباً هر ۱۰ سال یکبار یک زلزله حدود ۷ ریشتری رخ می دهد این مهم می طلبد در این خصوص همواره آمادگی لازم را داشته و تحت آموزش قرار بگیریم.
نوری در ادامه با اشاره به اینکه در ۱۰۰ سال گذشته حدود ۴۰ زلزله بزرگ در کشور داشته ایم، یادآور شد: با توجه به موقعیت سازه های ساختمانی در شهرستان فردیس و بررسی ایمنی این ساختمان ها تأکید داریم همه اقشار به ویژه نسل جوان از آموزش‌های لازم برخوردار شوند، از جمله این آموزش‌ها برگزاری مانور زلزله در مدارس است.
وی با تاکید بر اینکه مسئله آموزش در شهرستان فردیس اهمیت دوچندان دارد، اضافه کرد: در این شهرستان حدود ۳۳۰ مدرسه وجود دارد که بیش از ۵۰ درصد آنها فرسوده هستند، علاوه بر آن به علت کمبود فضای آموزشی و وجود بیش از ۱۰۲ هزار دانش آموز، کلاس‌ها بسیار متراکم هستند که همین دو موضوع ریسک آسیب پذیری در برابر زلزله را بسیار بالاتر می‌برد و اهتمام ویژه ای را در خصوص بهسازی و نوسازی مدارس می‌طلبد.
این مقام مسؤول ادامه داد: خوشبختانه این موضوع یعنی ارتقای کمیت و کیفیت فضاهای آموزشی شهرستان فردیس ، یکی از رئوس اصلی مصوبات سفر اول ریاست محترم جمهور بوده و مسئولین استانی و شهرستانی مجدانه پیگیر تحقق آن هستند.
وی اضافه کرد: آنچه که مهم است این است که ما بدانیم هر حادثه طبیعی لزوماً فاجعه نیست در واقع نحوه مدیریت ماست که ممکن است حادثه را به فاجعه تبدیل کند، به عنوان مثال زلزله ۸ ریشتری هوکائیدو ژاپن در سال ۲۰۰۳ تنها یک نفر کشته دارد اما زلزله ۶/۶ ریشتری بم یک سوم جمعیت شهر را به کام مرگ می کشد.
این مقام مسؤول اظهار کرد: در کشور ایران بیش از ۶۰درصد شهرها در محدوده پرخطر پیرامون گسل‌ها قرار دارند که باید به عنوان یک واقعیت مبنای بحث‌های برنامه ریزی و عمران شهری قرار گیرد. ساخت و سازهای بی کیفیت و گسترش بافت‌های نامقاوم حاشیه شهرها می‌تواند یکی از مهمترین بی توجهی ها ما به بحران زلزله باشد.
پایان پیام/
