خشکسالی و مشکلات آن در منطقه سیستان

بیش از ۲۰ سال است که خشکسالی بر استان سیستان و بلوچستان سایه افکنده و باعث ازبین رفتن بسیاری از مشاغل از جمله صید و صیادی، کشاورزی و دامداری در این منطقه شده است.

رودخانه هیرمند و دریاچه هامون دو شاهرگ حیاتی منطقه سیستان به شمار می­روند. تالاب هامون هم به عنوان هفتمین تالاب آب شیرین دنیا در شرایط ترسالی حدود ۵۷۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و از سه هامون «پوزک»، «صابوری» و «هیرمند» تشکیل شده است. خشکسالی­های پیاپی در منطقه سیستان، طوفانهای ۱۲۰روزه، خشکی تالاب هامون و دریاچه هیرمند آسیب بسیار زیادی به زندگی حاشیه‌نشینان دریاچه و تالاب وارد کرده و باعث شیوع بیماری‌های مختلفی در میان مردم شده است. کارشناسان معتقدند پیگیری حق آبه رودخانه هیرمند و تالاب هامون از طریق دیپلماسی آب و انتقال آب از دریای عمان به منطقه سیستان راهکار حل بخشی از مشکل خشکسالی این منطقه است.

وقوع طوفان‌های 120 روزه در بیشتر روستاهای حاشیه مرز ایران و افغانستان در سیستان موجب شده خانه‌های مردم توسط شن‌های روان احاطه شوند. این موضوع یکی از دلایل اصلی مهاجرت ساکنان این روستاها به سایر نقاط کشور شده است.
روستاهای بخش «قرقری» شهرستان هیرمند در حاشیه نوار مرزی ایران و افغانستان قرار دارند. تعداد زیادی از ساکنان این روستاها به دلیل خشکسالی و قرار گرفتن در مسیر طوفان شن مجبور به ترک آنجا شدند.
خانه‌ای در حاشیه دریاچه هامون نزدیک نوار مرز ایران و افغانستان در بخش قرقری که اطراف آن توسط تپه‌های شن محاصره کرده‌اند.
 سرعت باد هنگام وقوع طوفان شن به اندازه‌ای است که  شعاع دید را به کمتر از 10 متر  می رساند.
قایقی پوسیده که به دلیل خشکسالی سالهاست بدون استفاده رها شده است.
دربیشتر مناطق روستایی منطقه سیستان کودکان و نوجوانان باید درکنار بازی‌های کودکانه، به پدر و مادرشان کمک کنند تا چرخ زندگیشان بچرخد.
دکه‌ای که بوسیله کنده‌ها و شاخه‌های درخت «گز» درست شده است؛ این درخت  بومی استان است که در گویش محلی سیستانی به آن «تِنگ» گفته و از آن برای فروش محصولات کشاورزی استفاده می‌شود.
رودخانه هیرمند و دریاچه هامون دو جریان حیاتی منطقه سیستان محسوب می‌شوند و خشکسالی‌های مکرر باعث خشک شدن کانال‌ها و چاههای آب شده است.
بازگشایی جاده‌های موصلاتی  به دلیل طوفان شن مسدود شده‌اند.
ساکنان برخی از روستاهای حاشیه دریاچه هامون از بخش «قرقری» در شهرستان هیرمند به دلیل خشکسالی و نداشتن درآمد مجبور به مهاجرت شده‌اند.
یکی از ورودی‌های دریاچه هامون در مرز ایران و افغانستان دربخش «قرقری» از توابع شهرستان هیرمند.
 کانال‌ها و چاههای آب به دلیل خشکسالی هیچ آبی ندارند و از شن و خاک پر شده‌اند.
خشکسالی‌های پیاپی باعث شدئه است تا صیادی که به عنوان شغلی اصلی مردم منطقه شناخته می‌شد، از بین برود. این قایق‌ها در دل دریاچه هامون و در میان درختان گز قرار گرفته‌اند که امروز دیگر کاربردی ندارند.
ساکنان برخی از روستاهای حاشیه دریاچه هامون از بخش «قرقری» در شهرستان هیرمند به دلیل خشکسالی و نداشتن درآمد مجبور به مهاجرت شده‌اند.
قایقی که روزگاری منبع درآمد بوده و حالا به دلیل خشکی دریاچه رها شده و در حال پوسیده شدن است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *