چرا بلایای طبیعی در جهان افزایش یافته است؟
بلایای طبیعی تابستان ۲۰۲۱ که کشورهای جهان را به طور بی سابقه‌ای در بر گرفته، با واکنشهای زیادی همراه بوده است.
توالی بلایای طبیعی از گرمای هوا تا سیل، رانش زمین و آتش سوزی در جنگل‌های کشورهای مختلف در جهان، طی هفته‌های اخیر رکورد زده است.
پایگاه «کانورسیشن» در گزارشی می‌نویسد «سیل‌های گسترده‌ای، چین و اروپای غربی را فرا گرفته، موج گسترده دما و خشکسالی در آمریکای شمالی فراگیر شده و آتش سوزی‌های گسترده‌ای در مناطق مختلف روی داده است.»
گزارش سالانه آب و هوایی انگلیس نشان می‌دهد که «حوادث شدید آب و هوایی» در حال تبدیل شدن به امری عادی در زندگی مردم این کشور است.
در تابستان سال ۲۰۲۰، دمای هوا برای ۶ روز متوالی به ۳۴ درجه سانتیگراد رسید و ۵ شب متوالی به ۲۰ درجه سانتیگراد رسیده است.
این احتمال وجود دارد که تابستان انگلیس در آینده دمایی بالاتر از ۴۰ درجه سانتیگراد را تجریه کند؛ اگرچه گرم شدن هوا در سطح جهانی محدود به ۱.۵ درجه سانتیگراد است.
رکورد ملی دمای هوا در کانادا طی ماه ژوئن شکسته شده و در شهر لیتون دما به ۴۹.۶ درصد رسید، شهری که چند روز بعد از رکورد دمای هوا، آتش سوزی‌های گسترده‌ای در آن روی داد.
بسیاری از این رویداد‌های آب و هوایی در تابستان سال جاری بسیاری از دانشمندان را شوکه کرده است؛ برای مثال افزایش شدید دمای هوا در شهر «لیتون» ایالت بریتیش کلمبیا.
اکنون برخی از دانشمندان درباره این موضوع نگران هستند که سرعت تغییرات دمایی در جهان را دستکم گرفتهاند.
سیل‌ها و آتش سوزی در جنگل‌ها رویداد‌های مجزایی نیستند؛ آن‌ها نتیجه ارتباطات متعدد و حلقه‌های بازخورد در سیستم آب و هوایی هستند.
به عنوان مثال سیلاب‌های ناگهانی اواسط جولای در لندن ناشی از طوفان‌های بارانی تابستانی بود که به نوبه خود با افزایش بی سابقه دما در انگلیس مرتبط است.
آب و هوای کره زمین پیچیده، پویا و دارای مکانیسم‌های خاصی است و شامل فعل و انفعالات و تغییرات انرژی بین زمین، اقیانوس و جوّ است.
این ایده که دانشمندان می‌توانند بخشی از این سیستم را در انزوای نسبی مطالعه کنند، ناقص است اما همیشه امکان مدل سازی یا درک همه این پیچیدگی‌ها وجود نداشته و بنابراین دانشمندان مجبور شدند آن‌ها را به قطعات قابل کنترل تقسیم کنند تا آن‌ها را در سیستم‌ها و مدل‌های خطی قرار دهند.
این‌ها غالباً در رشته‌های علمی تقسیم شده‌اند که ما هنوز تا حدودی به آن‌ها محدود هستیم، مانند علوم جوّی، هیدرولوژی، علوم سیستم‌های زمین یا مهندسی.
